ابعاد پيروزي انتخاباتي جريان مقاومت درلبنان

انتخابات پارلمانی لبنان بعد از تاخیر طولانی مدت ۹ ساله در روز یکشنبه ششم ماه می (۱۶ اردیبهشت ماه) برگزار شد و نتیجه نهایی دو روز بعد اعلام شد. این نتیجه در نگاه اول تفاوت معناداری با نتیج‌های دارد که ۹ سال قبل و در انتخابات ۲۰۰۹ به دست آمده بود چرا که حزب المستقبل به رهبری سعد حریری نسبت به آن انتخابات یک سوم از کرسی‌ها خود را از دست داد و این جبهه مقاومت است که اکثریت کرسی‌های پارلمان را به دست آورده و پیروز این انتخابات شده است. این تفاوت قابل توجه در نتیجه انتخابات وزن احزاب و شخصیت‌های سیاسی را در پارلمان آینده به میزان قابل توجهی تغییر داده و طبیعی است که دولت و سیاست آینده لبنان بیتاثیر از این تغییر نخواهد بود. از سوی دیگر، دامنه این تغییر نمیتواند محدود به لبنان باشد و باید گفت که هر نوع تغییر سیاسی در لبنان بر تحولات منطق‌های تاثیرگذار است و به همین جهت باید بازتاب و پیامد‌های تغییرات پارلمانی لبنان و پیروزی جبهه مقاومت را در کل منطقه هم پیگیری کرد.
پیروزی قاطع مقاومت
نگاهی به تیتر رسانه‌ها از همان ساعات اولیه اعلام نتایج انتخابات، پیروز انتخابات را نشان میداد چنان که از نیویورک تایمز، واشنگتنپست، دیلی تلگراف، دیلی استار، بلومبرگ، سی ان ان، اسکای نیوز گرفته تا شبکه الجزیره، الاخبار، البناء و حتی رسانه‌های رژیم صهیونیستی همگی حزب الله و متحدانش در جناح ۸ مارس را پیروز انتخابات عنوان کردند. در این میان، رسانه‌های وابسته به دربار آل سعود مثل العربیه، الشرق الاوسط و ایلاف به سختی حاضر شدند به این واقعیت اعتراف کنند. این وجه از پیروزی حزبالله است که حتی از دید دشمنان حزبالله و صهیونیست‌ها مخفی نمانده به نحوی که بن کوهن، تحلیلگر روزنامه صهیونیستی الگماینر، در این مورد به گفته «حنین قدار» از موسسه واشنگتن اینگونه استناد میکند: «حزبالله با به احتزاز درآوردن پرچم خود بر مجسمه یادبود رفیق حریری (پدر سعد حریری)، پیروزیاش را به پایتخت لبنان کشاند.»
وفاداری به مقاومت
سید حسن نصرالله، دبیر کل حزبالله، یک روز بعد از انتخابات و با یک سخنرانی هوشمندانه، نکات برجست‌های را در مورد اصل انتخابات و وجوه مختلف آن بیان کرد. یکی از وجوه این انتخابات، پاسخ به تبلیغات منفی و تخریبی در روز‌های قبل بود. رقبای مقاومت با تبلیغات تخریبی خود مدعی بودند مقاومت دچار پسرفت شده و دیگر آن حمایت مردمی گذشته را ندارد، اما آرای انتخاباتی پاسخ آن تبلیغات و به قول سید حسن نصرالله در آن سخنرانی، معلوم شد که «بیروت حامی مقاومت بوده و خواهد بود.» این وجه انتخاباتی به معنای وفاداری به مقاومت است که خود را در آرای مردم از بعلبک و بقاع تا بیروت نشان داده است. این وفاداری به مقاومت است که باعث شده نفتالی بنت، وزیر آموزش رژیم صهیونیستی، نتیجه انتخابات را به عنوان یکی گرفتن مقاومت با مردم لبنان ارزیابی کند و بگوید؛ «لبنان از نظر اسرائیل، مساوی با حزبالله است.» نکته مهم در این موضوع زمینه وفاداری به حزبالله است که تنها محدود به شعار و بدون زمینه واقعی نیست بلکه باید به پیوند‌های عمیقی توجه کرد که مقاومت از سال‌ها قبل با مردم داشته است. شاید حزبالله در خارج از لبنان بیشتر به عنوان یک گروه نظامی معرفی شود، اما در میان مردم لبنان سازمانی در خدمت به آن‌ها است که علاوه بر تامین امنیت، مشغول به خدمترسانی به مردم است و همین خدمترسانی است که پیوند عمیقی بین حزبالله و مردم ایجاد کرده است.
ابعاد منطقه ای پیروزی حزب الله
تردیدی نیست که پیروزی جبهه مقاومت در انتخابات لبنان خالی از ابعاد منطق‌های نیست چنان که تحلیلگران شبکه خبری سی ان بی سی، موفقیت حزبالله در بیروت را از نظر برخی تحلیلگران به عنوان استیلای منطق‌های ایران ارزیابی میکنند و می‌نویسند: «تهران حالا با اتمام انتخابات لبنان دیگر احساس نمیکند که در پاسخ به حملات اخیر اسرائیل به نیروهایش در سوریه محصور به گزینه محدود نظامی باشد.» رژیم صهیونیستی در این روز‌ها سعی میکند تا با موشکپرانی و حملات گاه به گاه به پایگاه‌های نظامی در سوریه، ایران را مجبور به واکنشی کند تا بهانه به دست مداخله نظامی قدرت‌های بینالمللی در سوریه و علیه ایران بدهد. حالا و با این پیروزی دیگر شکی نیست که ابزار‌های ایران برای پاسخ به تاکتیک «بزن و در رو» رژیم صهیونیستی تنها محدود به گزینه پاسخ مستقیم نیست بلکه با حضور قدرتمندانه مقاومت در لبنان، دامنه پاسخ به تجاوزات رژیم صهیونیستی هم گستردهتر شده است. این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که سلاح حزبالله با این پیروزی همراه با حمایت قبلی میشل عون، رییس جمهور لبنان، دیگر مسئل‌های مورد بحث در لبنان نیست.
علاوه بر این، کسب ۶۷ کرسی به دست حزبالله و متحدانش به این معنا است که مقاومت دست کم در موضوعات راهبردی منطق‌های حرف اول را در پارلمان میزند. این موقعیت سیاسی برای مقاومت نمیتواند برای ارتجاع عربی خوش آیند باشد که امید داشت با پیروزی المستقبل و متحدانش در جناح ۱۴ مارس (سعد حریری) در انتخابات، بتواند از طریق پارلمان و وضع قوانینی در آن، تا آنجا که میتواند دامنه فعالیت مقاومت را محدود کند و حتی خواب این را میدید که سمیر جعجع را بعد از اتمام دوره ریاست جمهوری میشل عون به این مقام برساند. حالا باید گفت که تمام این خواب و خیال‌های ارتجاع عربی بر باد رفته است. در واقع، حزبالله با این انتخابات دو لایه را در پارلمان و برای دفاع از جبهه مقاومت ایجاد کرده است. لایه اول از ائتلاف حزبالله با جنبش امل و احزاب نزدیک تشکیل میشود که این لایه دست کم دارای یک سوم آرای مجلس است و همین نیز به حزبالله اجازه میدهد تا مقابل هر گونه قانونی برای تضعیف مقاومت را بگیرد. لایه دوم با اضافه شدن جریان ملی آزاد وابسته به میشل عون به وجود میآید که بیشتر کرسی‌های پارلمان آینده متعلق به این لایه است و با احتمال نزدیک شدن حزب سوسیالیست ترقیخواه متعلق به ولید جنبلاط به این جمع، باید انتظار کرسی‌هایی بیشتر از عدد ۶۷ را هم برای این لایه داشت. حزبالله با این لایه هم دیوار محکمی برای حفظ سلاح خود دارد و هم این که میتواند حرف خود را در مسایلی مثل مقابله با رژیم صهیونیستی برای حفظ منابع گاز و نفت لبنان در آب‌های منطق‌های این کشور یا جنگ سوریه پیش ببرد.